چشم تو

 

نمی دونی وقتی چشمات پر خوابه

به چه رنگه به چه حاله

مثل یک جام شرابه

نمی دونی چه عمیقه چه سخنگو

مثل اشعار مسیحایی حافظ

یه کتابه

نمی دونی که چه رنگه چه قشنگه

رنگ آفتاب بهاره مثل یک جام بلوره

شایدم چشمه ی نوره

زر نابه

نمی دونی که دل من

توی اون چشمای شوخت

روی این برکه آروم

یه حبابه

نمی دونی و به جز من دگری هم نمی دونه

که یه دنیا توی اون چشم سیاهه

هر کی گفته هر کی میگه همه حرفه تو رو می خواد بفریبه

جز دل من که پر از عشق و جنونه حرف اون چشم سیاهو

دل دیگه نمی دونه                چشم دیگه نمی خونه